‘Het schrijven is me overkomen’

“Het is nooit de bedoeling of een bewuste keuze geweest om boeken te gaan schrijven. Het is een ontwikkeling, die zich gaandeweg voltrokken heeft. Het is me als het ware overkomen.” Dat zegt Marleen Weusten (49), geboren en getogen Spaubeekse over de drie spirituele gedichtenbundels, die zij de afgelopen jaren het levenslicht deed zien.

Als 17-jarige schreef Marleen Weusten al een enkel gedicht. Voor zichzelf, in een schoolschrift. Ze ging studeren, werkte als directiesecretaresse, reisde over de wereld en raakte geïnteresseerd in de verschillende culturen. Zo kwam zij in 1982 tot haar - zoals zij dat zelf noemt - spiritueel ontwaken. “Ik was in Indonesië getuige van een hindoeïstisch ritueel. Ik vroeg wat er gaande was en een van de nabestaanden zei op min of meer blijde toon ‘My sister is dead’. Ik was verbaasd over die toon. Het was toch zijn zus die dood was gegaan!? ‘Nee’, zei hij, ‘mijn zus is naar het andere leven gegaan’. Aansluitend op dit gebeuren ging de zon onder en kleurde de lucht in vele schakeringen avondrood. Voorbij de gebruikelijke waarneming, voorbij woorden begreep ik dat het einde van het aardse leven even ‘natuurlijk’ is als het einde van de dag, als de ondergang van de zon. De dag ging dan wel ten einde, maar daarmee zat tegelijkertijd de zonsopgang eraan te komen. Het einde van het leven is tevens het begin van het leven”.

Deze mystieke ervaring liet Marleen voor wat het was, totdat in 1985 een keerpunt in haar leven kwam. Het was door de zelfdoding van een vriendin. Dit riep bij haar veel indringende levensvragen op, maar het was tegelijkertijd een opening naar haar spirituele zoektocht. In 1987, bij het overlijden van haar oma, schreef zij haar eerste gedicht als volwassene. In de jaren die volgden, vertrouwde ze haar zielenroerselen steeds meer aan het schrift toe. “Ik kreeg door dat bepaalde omstandigheden en het zoeken naar de diepere zin ervan, mij als vanzelf deden schrijven.”

In 1990 raakte ze arbeidsongeschikt. “Vanuit een altijd druk bestaan kreeg ik ineens alle rust. Tja, en dan ga je vanzelf meer schrijven.” Zo ontstonden uit de dingen die met haarzelf, om haar heen en in de wereld gebeurden, schriften vol met gedichten en korte teksten. De natuur, het ritme van de seizoenen, geboorte en dood. Het zijn enkele aspecten die aan de orde komen. Door de jaren heen begonnen mensen steeds meer naar haar gedichten te vragen. Zo wees dit schrijfwerk zélf de richting naar de uitgave van de boeken. “Het uitdragen van de boodschap was uiteindelijk de bepalende factor om tot de uitgave te komen, dat waren zeker geen commerciële overwegingen!” verduidelijkt Marleen.

Drie boeken zijn er nu. De delen laten een duidelijke spirituele ontwikkeling zien in haar leven, in haar schrijven. “Deel 1 is een zoeken van mijzelf naar het grotere zijn, dat aan het einde van dat deel meer ontsloten wordt. Het is de beschrijving van een weg. Een vaststellen. In deel 2 ga ik die weg met het onzichtbare door het grotere zijn. Het is een getuigenis.”

Deel 3 is een bundeling van stukken uit deel 1 en 2 en bevat daarnaast nog niet eerder uitgegeven werk. Deze bundel richt zich op oneindige liefde, “een Liefde die voorbij de beperkingen en begrenzingen van het aardse leven reikt.” Bewust hanteert Marleen termen als ‘oneindige’, ‘kracht van Liefde’ en ‘eeuwig Licht’. “Dit biedt een ingang voor de mensen. Zelf begrijp ik God zo ook beter.”

Dit derde deel is ‘in oneindige liefde’ opgedragen aan haar overleden vader, haar grote drijfveer. Hierin zijn alle gedichten opgenomen over levenseinde en overwegingen die daar bij aansluiten. Het zijn toepasselijke teksten voor bij een overlijden, voor avondwaken en rouwverwerking. Daar bleek grote vraag naar. Een vriendin die de teksten ging gebruiken voor een avondwake, merkte op dat andere teksten meestal niet verder komen dan een hopen op, maar dat de teksten van Marleen geschreven zijn vanuit het wéten dat er hierna iets is!

Over de manier waarop haar teksten ontstaan, zegt Marleen: “Ik ga niet achter mijn computer zitten en begin mijn gedichten te schrijven. Nee, de woorden die ik schrijf komen over me. Soms op heel onverwachte momenten overdag of als ik plotseling wakker word in de stilte van de nacht.”

Ook na de uitgave van de drie boeken zet het schrijfwerk zich onverminderd voort. Dit gaat over de “vrijgemaakte geest die zich moet hervinden met de materie,” vertelt Marleen. “De mens die geest én materie is, is meestal alleen maar op de materie gericht. Voor mij is de geest belangrijker. Dat is mijn missie. Mensen te leiden naar het licht van het geestelijk aspect van het zijn. Mensen te leiden van de duisternis naar het Licht.”